Lokalizacja miejsca nurkowego Wrak Francesca de Rimini
Wrak FRANCESCA DI RIMINI nazywany jest także KAPRIJE, gdyż jest zatopiony w pobliżu wyspy o tejże nazwie. Zatonął w 1943 roku, lecz okoliczności zatonięcia do dzisiaj nie są dokładnie znane. Prawdopodobnie został trafiony torpedą zrzuconą z samolotu, która uderzyła w prawą burtę.
Wrak transportowca o długości ok. 60 m spoczywa na dnie na głębokości 50-52 m, lekko pochylony na lewą burtę. Pokład zaczyna się na 40 m i opada do 45 m na dziobie i 45-47 na lewej burcie. Posiada 3 maszty dźwigowe: jeden w części dziobowej wznosi się do głębokości 28 m pod powierzchnią, pozostałe dwa leżą wsparte o lewą burtę. Wrak nie ma śruby i nie wiadomo, kto i kiedy ją zdemontował. W zabezpieczonych stalowymi siatkami ładowniach nadal spoczywa duża ilość amunicji artyleryjskiej. Wrak nie ma nadbudówek, zabronione jest wpływanie do ładowni.
Nurkowanie na wraku realizujemy w grupach 2-4 osobowych dla nurków ze stopniem minimum P2 CMAS, AOWD ze specjalizacją Deep Diver. Zaleca się posiadanie latarek i komputerów. Nasza łódź cumuje do boi, która pływa po powierzchni. Na ewentualną dekompresję podwieszamy butlę z dwoma automatami. Grupa nurków dopływa do drugiej boi wypornościowej (ok. 3-4 m pod powierzchnią), a następnie zanurzamy się wzdłuż stalowej liny opustowej. Przy dobrych warunkach wrak jest już widoczny z głębokości 15 m, natomiast w warunkach normalnych widać go z głębokości 25 m. Po linie dochodzimy do wraku w części rufowej (tam umocowana jest lina opustowa). Płyniemy na dz
iób wzdłuż prawej burty, oglądając wyrwę po torpedzie, następnie drobne elementy wyposażenia statku, skrzynki z amunicją przeciwlotniczą i artyleryjską.
Dla zwiększenia bezpieczeństwa zaleca się pływanie 1,5-2 m nad pokładem. Na dziobie oglądamy kotwicę leżącą poniżej na głębokości 52 m, następnie płyniemy na rufę wzdłuż lewej burty, omijając przewrócone maszty porośnięte żółtymi i zielonymi gąbkami. Opływamy rufę, miejsce po śrubie, zaglądamy do maszynowni. W tym momencie powinna upłynąć 10 minuta nurkowania. Niektóre komputery zasygnalizują już drugi przystanek dekompresyjny. Od tego momentu decydujemy o wynurzeniu. W trakcie wynurzania jeszcze raz możemy obserwować wrak, powinniśmy także „zgubić” jeden (najgłębszy) przystanek dekompresyjny, potem przechodzimy jedną, płytką dekompresję.
Łączny czas nurkowania to ok. 20-24 minut. We wraku kiedyś żyły 2 duże (ok. 2,5 m) kongery, ostatnio niestety już ich nie spotykamy. Ponadto można podziwiać wielkie skorpeny, strzępiele oraz ławice makreli i okoni morskich.
Wrak stwarza wyjątkowe możliwości fotografowania i filmowania, choć konieczne jest dobre, silne oświetlenie. Przygoda z nurkowaniem na tym wraku pozostaje na długo w pamięci.